Korekcja polega na usunięciu nadmiernie rzerośniętego rogu racicowego, nadaniu racicom właściwego kształtu, który zapewnia zwierzęciu równomierne rozłożenie nacisku ciała na racice. W wyniku korekcji skrócony zostaje wierzchołek racicy i zmniejszona grubość przedniej części podeszwy, przywraca się naturalne ustawienie osi palca i przenosi główny nacisk ciężaru ciała z piętki i tylnej części podeszwy na jej przednią część, zapobiegając tworzeniu wrzodu.Właściwie przeprowadzona korekcja racic powinna składać się z następujących etapów:
oczyszczenie i osuszenie oraz zmierzenie długości ściany przedniej palca wewnętrznego racicy. Długość ta (od korony do wierzchołka racicy) powinna wynosić 7 cm. Po przycięciu palca wewnętrznego racicy, docinamy do jego długości drugi, zewnętrzny palec.Wyrównanie podeszwy. Racice kończyn tylnych: rozpoczynając od palca wewnętrznego, przerośnięty róg ostrożnie zestrugujemy warstwa po warstwie, do momentu ukazania się linii białej (biegnącej wzdłuż zewnętrznej krawędzi racicy). Etap ten wymaga dużej wprawy ze strony korektora, ponieważ nie można dopuścić do nadmiernego zestrugania rogu. W tym celu podeszwę uciskamy kciukiem sprawdzając, czy jest wystarczająco miękka. Następnie wyrównujemy podeszwę palca zewnętrznego, analogicznie do
wewnętrznego. Wyrównanie podeszwy racic przednich rozpoczynamy od palca zewnętrznego.Rozpoczynamy od palca wewnętrznego, wycinając klinowaty rowek o szerokości jednej trzeciej podeszwy racicy.
Choroby racic, poza problemami w rozrodzie oraz mastitis, stanowią trzecią przyczynę brakowania krów w stadach. Ciągły wzrost wydajności wierząt, znaczne zagęszczenie hodowli, zmiana systemu utrzymania sprawiły, że odsetek krów eliminowanych ze stad z powodu schorzeń racic i ich powikłań wynosi obecnie ok. 15-25%, a w stadach wysokowydajnych może dochodzić nawet do 50%. O racice naszych zwierząt powinniśmy dbać od ich najmłodszego wieku. Właściwa pielęgnacja w tym okresie może nawet całkowicie wyeliminować wady postawy, ze względu na dużą elastyczność kończyn. Pierwszej kontroli stanu racic dokonujemy u jałówek w wieku 12-16 miesięcy. Jednak zgodnie z zasadą, że profilaktyka jest najważniejsza - im wcześniej zaobserwujemy i zdiagnozujemy problem, tym większą będziemy mieć szansę na szybką reakcję i jego rozwiązanie. U zwierząt bez wad postawy, pierwszą korekcję wykonujemy w wieku 18-20 miesięcy. Od tego czasu zabieg powinien być wykonywany regularnie, minimum 2 razy w roku (obory wolnostanowiskowe, o wydajności do 8 000 kg). W przypadku obór, gdzie schorzenia racic są częste (powyżej 40%) oraz takich, gdzie wydajność przekracza 8000-9000 kg, korekcja powinna być robiona 3-4 razy do roku. U krów korzystających z pastwiska, korekta racic powinna być wykonana na 4-6 tygodni, zarówno przed wyjściem na pastwisko, jak i przed powrotem do obory na okres zimy. W obu sytuacjach istotne jest, aby podeszwy racic były grubsze, ze względu na zmianę rodzaju podłoża.
Racice zbudowane są z kości racicowej i koronowej, skóry właściwej, ściany, obwódki, puszki rogowej, piętki, podeszwy i struktur dodatkowych (ścięgna, staw racicowo-koronowy, kaletka trzeszczki racicowej). Róg ściany racicy rośnie od korony owłosiona część racicy) w dół w kierunku wierzchołka, w tempie 5 mm miesięcznie (lub 60-80 mm rocznie). Wyrastanie przedniej części racic uniemożliwia zwierzętom naturalny chód (staje się on sztywny i krótki, podeszwa przedniej części racicy grubieje, co powoduje załamanie osi palca w kierunku piętki, a w konsekwencji nacisk ciężaru ciała przenoszony jest na podeszwę i piętkę, gdzie powstają wrzody.